Marije Bouman (Amsterdam, 1971)

Ik kijk altijd naar het landschap. Daar is een enorme ruimte in te ervaren. De dagelijkse omgeving wordt doorsneden door menselijk bedrijvigheid zoals vaarten, sloten met verschillende waterniveaus, spoorlijn, snelweg, aquaducten en hoogspanningsmasten. Daar tussenin en daarbuiten: de oneindige beweeglijkheid van water, licht, lucht, natuur. Elke dag ziet het er anders uit en zie ik andere dingen die voor mij een weerspiegeling zijn van iets ongrijpbaars dat zeer reëel is. De grenzen vallen weg, de ruimte om mij heen krijgt vorm in mijzelf en wordt immens.

Om deze metafysische ervaring opnieuw op te roepen en vorm te geven gebruik ik graag landschappelijke spiegelingen en lichtreflecties in mijn schilderijen en tekeningen. Ze zijn bij uitstek ongrijpbaar, je kunt ze niet pakken en toch hebben ze hun eigen vorm. Ook gebruik ik vormen die zich al schilderend voordoen en waar ik op inspeel. Dan sluipt er iets onnoembaars in het materiaal en het beeld dat ontstaat.

Marije Bouman studeerde af in 1995 in de richting tekenen, schilderen en grafiek aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten. Haar werk wordt gekenmerkt door tere, mistige en suggestieve vormen en een ingetogen kleurgebruik. Zij maakt zowel tekeningen met inkt en aquarel en schilderijen waar rijstpapier in verwerkt is. Haar werk is opgenomen in verschillende collecties, waaronder Museum Belvédère, Julia Jan Woutersstichting, FB Oranjewoud.